اگر نتیجه هر مذاکره "توافق برای مذاکره" باشد فرق جلیلی و ظریف چیست؟

یکی از مواردی که در سال های گذشته از سوی منتقدان دولت پیشین در خصوص روند مذاکرات ایران با 5+1 مطرح می شد، انجام مذاکرات بدون حصول نتیجه به زعم منتقدان بود.

به گزارش گروه سیاسی صراط، از این روند مذاکرات که به سرپرستی سعید جلیلی انجام می شد، به "مذاکره برای مذاکره" یاد شده بود.

با این وجود اکنون که دولت روحانی مدعی است به کلی رویه دولت پیشین در خصوص مذاکرات را تغییر داده و ظریف را به عنوان سرپرست مذاکرات انتخاب کرده، هنوز هم تغییر ملموسی در "نتیجه" مذاکرات دیده نمی شود.

مذاکرات نیویورک و دور پیشین ژنو، عملا بدون نتیجه ملموسی که منافع ملی کشورمان در آن به وضوح تایید شده باشد، به پایان رسید و حتی بلافاصله بعد از آن، در سفر آمانو به تهران، اجازه بازرسی از دو مکان مربوط به تاسیسات هسته ای کشور مورد انتقاد نیز قرار گرفت.

شواهد و قرائن نیز نشان می دهد، بزرگترین تغییری که در مذاکرات کنونی شاهد هستیم، احتملا تلاش متناقض گونه برخی مقامات آمریکا برای وانمود کردن این موضوع است که آنها صرفا با وضع تحریم های جدید – و نه لغو تحریم های قبلی – موافقند!

احتمالا موضوعی که در پایان روز اول مذاکرات به عنوان نکته مثبت – با تعبیری - می‌شد دید توافق طرفین بر ادامه مذاکرات است. این توافق و این گونه اظهارنظرها یادآور جملات غربی ها در پایان هر دور مذاکره با ایران در زمان سرپرستی جلیلی است.

با این وجود سوال اینجاست که اگر قرار است نتیجه هر مذاکره ای صرفا توافق برای انجام مذاکرات بعدی باشد، فرق مذاکرات فعلی به سرپرستی ظریف با مذاکرات پیشین به سرپرستی جلیلی چیست؟